شبنم ایمان

معارفی از قرآن / وؤلف : شهید محراب آیت الله دستغیب / موضوع : تفسیر / قطع : رقعی / نوبت چاپ : نهم / چاپ و نشر : دفتر انتشارات اسلامی.

در این کتاب می خوانید خداوند برای اینکه پاسخی به درخواست طالبین معرفت خودش بدهد سوره توحید و شش آیه اول سوره حدید را فرستاد. این کتاب تشنگان معرفت خدا را سیراب می کند.

وقتی که خدای تعالی بهشت را آفرید به جبرئیل امر شدکه مهمانخانه ما را تماشا کن ، جبرئیل گفت : پروردگارا گمان نمی کنم بشری باشد که به این مهمانخانه نیاید از بس بزرگ و دلرباست آیا می شود بشری نیاید؟

ندا رسید: جبرئیل راهش را نگاه کن، جاده بهشت را ببین، جبرئیل نگاه کرد دید جاده اش خیلی خراب است، راه بهشت ـ زحمت، مشقت، گرسنگی، روزه ماه رمضان و بیداری شب می خواهد. بهشت نقل تنبلها نیست، راه بهشت راه سخاست. جاده بهشت پول خرج کردن و از منفعت گذشتن می خواهد، اگر معامله ای حرام است صد میلیون هم استفاده داشته باشد نباید بپذیرد تا برسد به اینکه جانش را هم بدهد ( اِنَّ الله اشتَری مِنَ المؤمِنینَ اَنفُسَهُم و اَموالَهُم ). دید نمی شود گفت خدایا اگر این راه بهشت است گمان نمی کنم مردش پیدا شود  .

نابرده رنج گنج میسر نمی شود           مرد آن گرفت جان برادر که کار کرد

در صدر اسلام چقدر مسلمانها دست و پا می زدند، هرچه داشتند می دادند، التماس می کردند که جانشان را بدهند، تو می گریزی ولی آنها استقبال می کردند، به امید بهشت از رسول الله اجازه می گرفتند وارد سپاه اسلام شوند، شواهدش زیاد است که مکرر ذکر شده، خواستم بگویم بهشت این طور است  .

جهنم را هم وقتی دید گفت: خدایا اگر این عذاب است گمان نمی کنم هیچ کس نزدیکش بیاید ندا رسید راهش را نگاه کن. جاده جهنم یک جاده آسفالت و صاف عجیبی است زیرا تمام مطابق با هوای نفس است، مطابق میلت است تمام گناهان و تمام شهوات جاده جهنم است  .

گفت : خدایا اگر این جاده جهنم است با این صافی گمان نمی کنم کسی نیاید، می ترسم همه از این راه بیایند چون معمولاً کسی آخرش را نمی پاید، اولش را نگاه می کنند و می بینند همه اش خوشی است .

راه جهنم چیست؟ سینما و مناظر مهیج شهوت است، خواندن مجله های گمراه کننده است، شراب، قمار، زنا، ظلم، مال حرام جمع کردن و حقوق دیگران را پایمال کردن است.

اولین آیه از قرآن مجید بسم الله الرّحمن الرّحیم است یکی از معانی باء در عربی استعانت است یعنی به مدد و یاری خدا هر کاری که مسلمان می کند وظیفه اش این است که بگوید: بسم الله الرّحمن الرّحیم. یعنی اگر خدا مدد بکند من می توانم حرف بزنم ، یا قلم در دست گرفته می خواهم چیزی بنویسم اگر مدد خدا نباشد یک کلمه هم نمی توانم بنویسم.

اگر کسی باء بسم الله را از روی حقیقت و معرفت بگوید ، اگر شنیدی از روی آب رد می شود باور کن که راست و درست است. روزی واعظی بالای منبر حرف می زد، این حقیقت را گفت: قدر بسم الله را بدانید ، اگر بسم الله بگویید از روی آب رد می شوید. پای منبر یک نفر دهاتی که از ده به سختی آمده بود در اثر اینکه نهر مفصّلی در راهش بود و این بیچاره راههای دور را طی می کرد تا پلی پیدا کند و رد شود تا شنید خوشحال گردید. وقتی که می خواست برگردد ، گفت ما چرا راه دور برویم ، از همان راه نزدیک می رویم ، گفت بسم الله الرّحمن الرّحیم ، پا گذاشت روی آب و رفت آن طرف آب. چند روزی گذشت یک روز به فکر رفت و گفت: آقای واعظ خیلی گردن ما حق دارد ، چقدر راه ما را آسان و نزدیک کرد. ما باید این واعظ را در برابر خدمتی که کردهمیهمان کنیم. با واعظ آمد تا لب آب رسید ، خود این شخص بسم الله گفت و از آب رد شد ، دید واعظ نیامد گفت: آقای واعظ چرا نمی آیی؟ گفت نمی شود. گفت همان که به من یاد دادی بخوان و بیا ، گفت: آن که تو داری من ندارم.  

از کوزه همان برن تراود که دراوست

بهتر این است که یک آیه از قرآن برایتان بیاورم از سوره مبارکه انفال :

« إنّما المؤمِنونَ الَّذینَ اِذا ذُکِرَ اللهُ وَجِلَت قُلوبُهُم »

مؤمن کسی است که وقتی اسم خدا برده شود دلش تپش پیدا کند. بلاشک باید اینطور باشد کسی که خدا را به عظمت شناخت ـ خدایی که این همه مخلوق همه به اراده او می چرخد ـ وقتی برایش آیه ای از قران می خوانند ایمانش زیاد می شود و دیگر آنکه توکل به خدا لازمه ایمان است. اگر خدا را شناختی ، رازق ، مدیر و مدبّر خداست ، پس تکیه ات هم باید خدا باشد و از هیچ چیز نباید دلهره داشته باشی.

از آن جمله که نماز را اهمّیّت می دهد ایمانی است که در دل می باشد و اعمال انسان به آن گواهی می دهد. مثلاً اگر کسی را ببینی که لبهایش خشکیده و خسته است حالش می گوید عطش پیدا کرده است. قرآن مجید می فرماید: مؤمن کسی است که نماز می خواند اگر کسی نماز نخواند مؤمن نیست !

آیا می شود بگوید بنده هستم اما بندگی نمی کنم این که تناقض است ، بگوید به خدا مؤمنم و از خدا می ترسم ولی گناه هم می کنم ، من مسلمانم اما دست به جیبم نمی زنم ، هر عبادتی که بدنی است به هر زحمتی باشد حاضرم ولی پول خرج کردن را قبول ندارم پس اسم ایمان را هم نیاور ، در دل جنابعالی از ایمان خبری نیست. مؤمن حقیقی کسی است که اهل نماز ، زکات و انفاق است ، پول خرج می کند تا جایی که حتّی اگر یک دانه خرما دارد نصفش را در راه خدا می دهد.

«مؤمنین ، اگر میثاق و عهد را قبول دارید چرا به خدا ایمان نمی آورید؟» هر فردی این آیه را بخواند و به خودش سرزنش کند: چرا به خدا ایمان نمی آوری؟ ای نفس! چرا خدا را حاضر و ناظر نمی دانی؟ به نفس خودت بگو چرا حیا نمی کنی؟ چرا از داده خدا بخل می کنی؟ سالهاست بر سر سفره اش نشسته ای و او را نشناخته ای؟!

در دعای ندبه زین العابدین علیه السلام عرض می کند: «آه آه هرچه عمرم بیشتر می شود حالم خرابتر می شود.» این است از نشانه های تأثیر قرآن بر رفتار آدمی.   

روایتی دارد که دوره آخر الزمان زنانی می آیند که چند صفت برایشان ذکر شده: یکی سر و موهایشان مثل کوهان شتر است آن وقت « کاشِفاتٌ عاریاتٌ» لباس پوشیده اند اما مثل اینکه نپوشیده اند از بس نازک است « فی الفِتَنِ داخِلاتٌ » به شهوات مایلند ، در فتنه ها سر در می آورند آخرش هم « فی جَهَنَّمَ خالِداتٌ » در دوزخ ماندگانند.

زنها زینت هایشان را برای مردان کوچه و بازار به نمایش می گذارند ، ازدواج ها دیگر دوامی ندارد ، در خانه ها اسراف می شود ، مردم تمام تلاششان را می کنند تا به یکدیگر فخر بفروشند. چرا؟؟؟

ین ها همه به دلیل ضعف ایمان است به خاطر این است که به قرآن عمل نمی کنند، کسی که با قرآن انس بگیرد ، کسی که قرآن در وجودش رسوخ کند که این کارها را نمی کند ، کار حرام انجام نمی دهد ، آخرت و ایمانش را نمی دهد که دنیا و لذت های زودگذرش را داشته باشد و... . آخر الزمان فرا رسیده و ما هنوز در خواب غفلتیم.