شبنم ایمان

بزرگی نقل کرده است یکی از علما فرزندش را به مکتب فرستاده بود ، پسرش که هنوز به سن تکلیف نرسیده بود یک روز با حالت شکستگی و انکسار به منزل برگشت ، در صورتی که موقع رفتن سالم بود. پدر طاقت نیاورد و علت را از فرزندش پرسید؟ پسر گریان گفت:

امروز در مکتب خانه این آیه را به ما یاد دادند: « تتَّقونَ اِن کَفَرتُم یَوماً یَجعَلُ الوِلدانَ شِیباً » بترسید از آن روزی که بچه را پیر می کند. این ترس مرا فرا گرفته است وای این چه روزی است؟!

برای من و شما این حرفها قصه و حکایت است، "می خواهم عرض کنم « وَ مالَکُم لا تُومِنون » برای من و شماست"

می گویند بالأخره بچه تب کرد و طاقت نیاورد ، عاقبت هم از هول و دلهره از دنیا رفت. پدرش گریه می کرد و می گفت: بچه جان باید پدر پیرت از غصّه بمیرد که سر تا پایش گناه است. خوش به سعادتت پیش از اینکه مثل پدرت بدبخت آلوده شوی و قساوت پیدا کنی از اینجا رفتی.